Januari mag dan officieel de maand zijn waarin we aan een nieuw jaar beginnen, maar voor heel veel mensen voelt september verrassend vaak als een soort “nieuwjaar 2.0”. Je voelt het soms al begin augustus hangen: de avonden worden net iets korter, de temperatuur daalt een fractie en zonder dat je het hardop benoemt, begin je langzaam te denken aan structuur. Het valt op hoe vaak mensen in gesprekken zeggen: “na de vakantie ga ik weer…”. Dat zinnetje klinkt bijna nooit in november, mei of juni. Het heeft een duidelijke richting.
De nazomer werkt psychologisch als een scharniermoment. In juli en augustus leef je anders: je staat later op, je denkt minder in blokken tijd, je doet meer dingen op gevoel in plaats van op planning en je bent vaker buiten. Ritme valt weg. En juist in die ruimte word je eerlijker naar jezelf: wat miste ik eigenlijk de afgelopen maanden? Waar werd ik onrustig van? Waar knapte ik juist van op? In die reflectie ontstaat een eerste soort “ontwerp”, een voorgevoel van verandering. Niet radicaal, maar bijna zacht. Juist die lichte energie maakt dat september automatisch klopt als startmaand.
Veel van ons hebben minstens vijftien jaar van ons leven geleefd in een jaar dat niet begon in januari maar in september. Het schooljaar. Dat patroon blijft als geheugenafdruk bestaan, zelfs als je al twintig jaar geen schoolgebouw meer van binnen hebt gezien. De link blijft. Nieuw schooljaar = nieuw systeem. Nieuwe schriften, nieuwe agenda, nieuwe doelen, nieuwe leerkrachten, nieuwe vakken. Het brein slaat dat op als oriëntatiepunt. Daarom voelt een september nieuw begin zo herkenbaar: je start gewoon in het patroon dat ooit normaal was.
In januari is er sociale druk. Je moet afvallen, moet sporten, moet stoppen met slechte gewoontes. Het voelt groot, zwaar, beladen. In september is dat afwezig. Er is geen symbolische last. Daardoor neem je kleinere stappen die beter passen bij wie je op dat moment bent. Je hoeft niet “radicaal veranderd” uit de zomer te komen. Je hoeft alleen maar terug te keren in een ritme dat je toch al kent. Dat maakt een september nieuw begin milder, vriendelijker en daardoor duurzamer. Veel mensen vinden hun september gewoon makkelijker vol te houden dan hun januariplannen, simpelweg omdat de basisenergie hoger ligt in nazomer dan in midwinter.
En misschien is dat wel waarom september voelt als een echte nieuwe start. Grote plannen voelen vaak intimiderend. Maar september draait meestal om kleine correcties: weer meer fietsen naar werk, minder kijken naar een scherm in bed, vaker lunch buiten eten, weer een sportavond oppakken, een paar boeken kopen en echt lezen, de koelkast weer vullen met gezond spul in plaats van vakantie-ijs. Het zijn simpele dingen. Ze zijn haalbaar. Ze geven direct resultaat. Zo wordt een september nieuw begin een tastbare start zonder druk, zonder vlaggetjes, zonder champagne en zonder schuldgevoel als het niet in één perfect schema past.
Als je dit resultaat opslaat, kun je het later terugvinden in je account.